Σου έλειψαν οι πληγές
Που θες να ξαναγλυψεις
Τα παλιά σημάδια σχεδόν ξεθωριασαν.
Με το μαχαίρι μου δείχνεις πάλι τα μάτια σου
Το στόμα και τα πόδια σου
Να βυθιστω εκ νέου
Και γλυφεις μονομιάς πριν καν αρχίσω
Στην πρώτη ανάσα, στο πρώτο διάλειμμα, τον πρώτο δισταγμό, τη φευγαλέα, αμυδρή ακτίνα αμφιβολίας
Που περίμενες με πάθος
Που σχεδιαζες καιρό
Να βεβαιώνει το δίκιο
Της ατερμονης αβύσσου που αποκαλείς Εγώ